Begeleiding. Er is nog steeds veel te weinig begeleiding voor kinderen/jongeren met een mentale problematiek. Mijn dochter smeekte mij voor opname. Ik kon er nergens mee terecht..

Das moeilijk te zeggen.

beter opvangnet werk indien ouder ziek is

Wat ons vooral stoort is de onwetendheid en starre mindset van dokters, psychiaters, maar ook leerkrachten op school die veel beloven maar niet tot de essentie komen. Ook leerkrachten die geen aandacht schenken aan kinderen die gemiddeld sterker zijn dan de klasgenoten. Mensen met de expertise zoals hierboven beschreven moeten stoppen met beloftes maken als ze er zich niet aan kunnen houden. De situatie waar het kind zich in bevindt niet onderschatten.

Door Kind en Gezin en pediaters de laatste inzichten mee te geven over realistische babyslaap en borstvoeding. Geef toekomstige ouders het boek 'Wat baby's nodig hebben ' van Melanie Visscher cadeau.

Waarom bestaat er niet één instantie waar je terecht kan om je te begeleiden in alle zoektochten naar hulp (medisch, therapeutische ondersteuning, psychisch, scholen, financiële tegemoetkomingen,...) voor een kind met beperkingen? Er bestaan ook verschillende tegemoetkomingen, maar ik heb recent nogmaals moeten vaststellen dat mijn dochter verschillende premies, verminderingen en uitkeringen gemist heeft, omdat je alles apart moet aanvragen en ik totaal niet op de hoogte was. Wanneer een kind een erkenningsnummer krijgt bij het VAPH, zouden bepaalde zaken toch automatisch moeten kunnen volgen? Of toch minstens gecommuniceerd worden? verhoogde kinderbijslag, uitkering FOD, PVB, vermindering G/W/E, vermindering onroerende voorheffing,...

Weten dokters altijd naar waar ze moeten doorverwijzen, krijgen zij voldoende bijscholing om ouders naar een geschikte ondersteuning? Hoe kunnen ouders maar ook professionals beter preventief bijgeschoold worden om in complexe situaties te kunnen doorverwijzen en aan de slag te gaan.

Dat beroepskrachten regelmatig worden bijgeschoold over de realiteit van diepe armoede en de impact ervan op ons gezinsleven. Dat men er rekening mee houdt dat door onze moeilijke levensomstandigheden we tijd nodig hebben : - tijd om vertrouwensrelaties op te bouwen met de hulpverleners - tijd om te beantwoorden aan de opgelegde voorwaarden om de band met onze kinderen te behouden of ervoor te zorgen dat ze terugkomen - tijd om ons aan te passen aan de veranderingen in ons leven.

Professionelen die werken bij opvoedende ondersteunde organisaties nemen eerst de tijd om ons te leren kennen een vertrouwensrelatie uit te bouwen. Dat wij de piloten blijven en dat hulpverleners copiloten worden. Dat professionals ons erkennen als ouders met expertise. Dat we onze verwachtingen en behoeften mogen uitspreken. 2. Dat de professional onze mening vraagt voordat hij of zij dingen doet die een impact hebben op het dagelijks leven van het kind en de relaties met ons gezin. 3. Dat de persoon die ons komt helpen de tijd neemt om de situatie in zijn geheel te bekijken, om echt te luisteren naar wat het gezin te zeggen heeft. Hij of zij moet zich richten op de belangen van het kind, het kind zien als onderdeel van het gezin en denken aan het gezin in zijn geheel.

Ouders hebben ondersteunende relaties nodig met maatschappelijk werkers.  Verander niet van maatschappelijk werker, zodat het steeds dezelfde mensen zijn die de kinderen kennen.  Bouw een vertrouwensrelatie op en zorg voor transparante communicatie: Om een ondersteunende relatie op te bouwen, moeten ze ons niet alleen observeren, maar ook ondersteunen, met begrip voor onze rol als ouders, inclusief praktische taken. We werken samen aan de opvoeding van onze kinderen, op een co-creatieve manier. Ze kunnen ons advies geven over hoe we onze kinderen moeten opvoeden, ook over praktische zaken. Voordelen: o We begrijpen onze rol als ouders beter en de kinderen kunnen ons ook als ouders herkennen. o We hebben het gevoel dat we dingen leren die we in de toekomst aan onze kinderen kunnen doorgeven.  momenten voor afspraken voorzien die niet tellen als bezoektijd met onze kinderen.  Rekening houden met onze behoefte aan intimiteit met onze kinderen waarin we onze liefde en waarden aan hen kunnen doorgeven.

Ongeacht of het kind in een pleeggezin of een instelling verblijft als het uithuisgeplaatst is, moet er minstens wekelijks een bezoekmoment zijn zodat het kind en de ouders een band kunnen uitbouwen

We vragen om betrokken te worden bij de afspraken voor de bezoeken, samen met de instelling of het opvanghuis en het gastgezin. Voordelen: Als we betrokken worden bij de organisatie van de bezoeken, kunnen we mee beslissen op basis van onze agenda. Het is alsof de professionals en pleeggezinnen verplichtingen hebben en wij niet. Maar ook wij moeten in staat zijn om werk te zoeken, andere afspraken te maken (bijvoorbeeld doktersafspraken of afspraken voor andere kinderen) of deel te nemen aan activiteiten die belangrijk zijn in ons leven en die ons helpen om aan onze toekomst en die van onze kinderen te bouwen. We moeten ook dingen doen die nodig zijn voor het dagelijks leven, zoals een voedselpakket ophalen.Als we het bezoekschema samen met de diensten opstellen, gaan we een verbintenis aan. Als de schema's samen worden opgesteld, hoeven de professionals niet te veranderen als wij het niet redden

Er kan beter ingezet worden naar meer ondersteuning toe naar de ouders , en dat de ouders als copiloten worden gezin , en dat men niet enkel naar het kind kijkt . Dat men ook naar het gezin kijkt , en dat men eerst goed bevraagd oƒ alle hulp naar de ouders toe is geïnstalleerd is geweest . De jeugdrechter zou eerst moeten vragen of alle hulp naar de ouders geïnstalleerd is geweest ? En er zou meer tijd moeten in gebracht worden naar de ouders toe voor het bezoeken van het kind of kind naar ouders toe om ze meer te kunnen zien. Er zou ook beter en meer ondersteuning moeten zijn naar de ouders toe op alle vlakken . Ook door jeugdzorg , 1 a 2 gesprekken per jaar met consulent is te weinig . Persoonlijk onderhoud met jeugdrechter zou toe gangelijker moeten zijn , zodat ouders ook apart hun verhaal zouden kunnen doen tegenover een jeugdrechter en dit niet enkel op een jaarlijkse zitting , ook op andere gelegenheid . Ook zouden er meer gesprekken moeten zijn tussen pleegzorg en pleegouders en ouders , en tussen pleegzorg en ouders , tussen pleegouders en ouders , en tussen school en ouders .

Dat er ook een tussenkomst voorzien wordt voor beide ouders , als het kind uit huis is geplaatst , zodat ouders ook zelf iets kunnen doen voor hun kinderen . En als ouders in collectieve schuldbemiddeling zitten of zijn dat ouders ook hun bankrekening saldo online zouden moeten kunnen zien , en tot een bepaald bedrag ook overschrijvingen zouden moeten kunnen doen , bv voor middag eten buiten school of op school te voor een eetmaal te kunnen voorzien dat ouders een overschrijving zouden moeten kunnen doen tot op een bepaald bedrag via hun leefgeld rekening . En dat ook de ouders hun eigen saldo van hun leefgeld rekening kunnen zien en dat ze ook het saldo kunnen opvolgen van hun kind , ( Ook voor ouders in bewindvoering) zou dit moeten kunnen voorzien worden .

Intensieve begeleiding voor de ouders van zodra er verontrusting is bij het opvoeden en belangrijk door 1 of max 2 personen . En ook dat de ondersteuning blijft bij uithuisplaatsing van het kind . Zo dat er veeeeel sneller naar terugkeer naar huis kan gewerkt worden , want band tussen ouders en kind en kind en ouders maakt die een Kloof die moeilijk te herstellen is en vaak verstaat men niet de draaglast er van het litteken dat zich vormt Voor de later toekomst .

Als je kind uithuisgeplaatst is, moet ouders steeds gratis hun kind kunnen bezoeken. Dit moet zo geregeld worden. Vaak hebben ouders financieel nauwelijks ademruimte en daar moet aandacht voor zijn.

Voldoende financiële steun aan ouders bij psychische problemen kind.(wachtlijsten / zelf ondersteuning zoeken). Meer begrip /mogelijkheden naar schoolafwezigheden toe. Doktersbriefje en ook daar naar toe gaan kost energie van het kind en brengt kosten mee. Werkgever/ overheid Verlof om kind te ondersteunen. Niet onbetaald. De kosten voor psycholoog, psychotherapie, eetstudio, studiecoach zijn broodnodige kosten. Deze kunnen niet van onbetaald verlof betaald worden. Bijdrage mutualiteit is of onvoldoende of een kluwen aan regeltjes. Uiteindelijk ben je het beu om het duizendste papiertje in te dienen. Psycholoog staat niet op hun lijst, geen terugbetalingen. Wel op lijst=wachtlijst. Uiteindelijk plaats, en het kind heeft een vertrouwensband met huidige psy en wil niet veranderen.

Ouders met 1 of meer kinderen zouden ondersteund worden huis aan huis voor de opvoeding van hun kinderen en taal ondersteuning beiden. De basis van samenleven is RESPECT en dat begint thuis te leren.

In ons geval een duidelijke website waar je alle info over het leven met een gehandicapt kind kunt terugvinden

ik had mijn familie nodig aan mijn moeder kunnen vragen: hoe kan ik voor kindjes zorgen? ik ken niks. vroedvrouwen hebben een belangrijke rol: zij moeten denken als iemand alleen is, pas in België, moeite met Nederlandse taal, niemand kan helpen, … hier moet vroedvrouw rekening mee houden, mee helpen zoeken naar juiste plekken.

Ik heb niet direct een voorstel, maar wilde mijn verhaal delen.

Meer mogelijkheden voor kinderen om Actief te zijn Sportabbonementen zijn zeer duur voor drie kinderen