Scheiding of nieuw begin

Rechtbanken en hulpverlening moeten vroeg in het proces aan diagnostiek doen door gequalificeerde deskundigen, die het beleid moeten bepalen. Een rechter of maatschappelijke werker is niet bekwaam het onderscheid te maken tussen ouderverstoting en mishandeling. Bovendien is het belachelijke dat er zonder onderzoek vanuit gegaan wordt dat een kind 50/50 bij beide ouders zou moeten zijn. Het verleden zou er zeker toe moeten doen. Ouders die nooit betrokken zijn geweest horen een gepaste omgangsregeling te krijgen. Die in de lijn ligt met het verleden. Ouders die nu 10 jaar uitchecken hebben ineens de zelfde rechten als ouders die alles voor hun kind opgeofferd hebben. Dat is zo scheef als iets. Los van gender zou een omgangsregeling in de lijn moeten liggen van wat een kind nu ongeveer gewend is. Justitie assistenten en consulenten zijn te vrij om te oordelen over zaken waar ze geen kennis van hebben. Maar bestaan geen klachten procedures en Jolijn telt niet want die nemen niets serieus

Goede begeleiding na scheidin is er niet. Wanneer ouders uit elkaar gaan, worden alle problemen in eerste instantie daar een verweten. Terwijl in ons geval er sprake was van mishandeling dacht de rechter en de hulpverlening in eerste instantie aan ouderverstoting. Pas na 3 jaar procederen kwam door een deskundigheidsonderzoek een ander verhaal naar boven. Maar nu zitten we wel bij je jeugdrechter en krijgt ons gezin context begeleiding terwijl dat eigenlijk niet nodig was. Gepaste hulp, trauma therapie, en gepaste omgangsregeling hebben we nooit gehad. Waardoor er nu helemaal geen contact meer is met de andere ouder. Dat is heel jammer, want ook ouders met psychische problemen kunnen een (beperktere) rol in het leven van de kinderen spelen. Maar door de kinderen te dwingen en niet serieus te nemen, zijn ze getraumatiseerd. Als los puntje wil ik meegeven dat er geen speciale opvang voorzien wordt voor kinderen van het speciaal onderwijs. Er zou ook type 9enz opvang moeten zijn een kind dat niet naar een gewone school kan, kan meestal al helemaal niet naar een gewone opvang. Want daar is het veel drukker en minder begeleiding,