Waarheidsbevinding, geen fragmentatie van het dossier, betere screening psychologische aandoeningen
Jouw voorstel
Als er vermoeden is van oudervervreemding, zou er minstens een doorverwijzing moeten komen naar een expert in de materie. Zeggen dat er een vermoeden van oudervervreemding is, maar tegelijk de keus bij de kinderen laten mbt contactherstel, is een absurde uitspraak. Er moet verplicht aan waarheidsbevinding worden gedaan. Elke instantie die er bij komt, moet het VOLLEDIGE dossier lezen alvorens uitspraken te doen, anders is er fragmentatie. De psychologische consulente had zo misschien contact kunnen nemen met de kinderpsychologe van het expertenonderzoek. Als een laatste psychologisch consulente zaken zegt die haaks staan op wat een onafhankelijke kinderpsychologe van de rechtbank zegt, moet dat onderzocht worden, en moet er een onafhankelijke kinderpsychologe worden aangesteld. Er moet getest worden op psychologische aandoeningen bij de ouders, zoals narcisme, borderline etc die het pathologische liegen en manipuleren sturen. Dit kan niet na 1 of zelfs 3 gesprekjes.
Jouw verhaal
Ondanks vermoeden van oudervervreemding door de moeder, laat de rechtbank de keus bij de kinderen voor toekomstig contact met hun vader. Er wordt niet op een analytische manier gekeken naar de klacht door de moeder mbt mishandeling van de oudste, anders zouden ze al gemerkt hebben dat de klacht niet overeenstemt met de grootte van de blauwe plekken, en de lasterlijke klacht op die manier hebben kunnen ontkrachten. Er wordt niet aan waarheidsbevinding gedaan en er wordt dus zeker ook niet gestraft bij een lasterlijke klacht. De moeder verhuist met de kinderen zonder de vader in te lichten. Er is geen psychologisch voldoende diepgaande screening van de ouders wanneer ze in een dergelijk dispuut terecht komen. Er wordt niet aan waarheidsbevinding gedaan en bijgevolg kan men ook niet de psychologische ziekteverschijnselen ontdekken die aan de basis liggen van het pathologische liegen en het betrekken van de kinderen hierbij. Elke keer een kind moet liegen, verandert zijn brein, tot het een gewoonte wordt om te liegen. Zeker als zij merken dat het eindresultaat is dat dit loont en dit (de moeder hier) niet (voor) afgestraft wordt.