Scheiding of nieuw begin

ik heb niet direct een voorstel, maar wilde mijn verhaal delen

Ik was een alleenstaande moeder, toen mijn dochtertje nog maar een maand of twee was. Ik heb heel lang thuis gewoond en dan direct getrouwd en gaan samenwonen. Ik was nog maar 25 jaar toen ik mijn dochter kreeg. Mijn leeftijdsgenoten gingen feesten, uit eten, … en ik zat daar. Ik had geen woonst, mijn arbeidscontract was stopgezet door mijn zwangerschap, geen rijbewijs, geen auto,...Gewoon, ik en mijn dochter. Ik zat in een zware vechtscheiding met de vader, die was niet in beeld en droeg niets bij. Ik stond er alleen voor. Ik kon geen borstvoeding geven aan mijn dochter, omdat het zo stresserend was. Ze nam het niet aan en weende heel veel. Het was echt heel veel bij elkaar, uitputtend. Ik had het geluk dat ik in die periode hulp kreeg van mijn mama. Zij was oppas als ik ging solliciteren, naar school ging, voor mijn rijbewijs ging, …) zonder haar was het niet gelukt. Ge kunt al die dingen niet doen, als ge geen opvang hebt. En opvang in Leuven als ge uw kind niet inschrijft als ge zwanger zijt… vergeet het dat ge een plaatsje hebt. Dat is echt een groot probleem. Ik had dus heel veel aan mijn mama, maar zij heeft ook haar zorg nodig (bv meegaan naar dokter als zij een afspraak heeft). En dan moest ik dus soms zorgen voor mijn eigen mama en zorgen voor mijn kind, zorgen dat ge alles kunt betalen. Ik haal ook heel veel moed uit mijn geloof. Ik ben overtuigd moslim. Daarin leer ik dat veel een beproeving is. “na de moeilijke tijden, komen er makkelijke tijden” , daar hou ik mij aan vast. Achter elke gesloten deur, opent een nieuwe deur. We maken dingen mee om te zijn wie we zijn, het vormt u, het maakt u sterker. Er is weinig dat mij nog kan afschrikken in het leven. Maar dat heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben. Als ik dit niet had meegemaakt was ik een zwak persoon. ik durf nu veel meer uitdagingen aangaan. zolang ik niet op mijn gezondheid wordt beproefd, denk ik dat ik alles aankan . soms lijkt het allemaal zwart, maar ergens in de verte is er een lichtje