Eerste keer

ik heb niet direct een voorstel, maar wilde graag mijn verhaal delen

Ik was een alleenstaande moeder, toen mijn dochtertje nog maar een maand of twee was. Ik had geen woonst, mijn arbeidscontract was stopgezet door mijn zwangerschap, geen rijbewijs, geen auto,...Gewoon, ik en mijn dochter. De zoektocht naar een huis verliep heel moeilijk. Ik voelde mij gediscrimineerd als alleenstaande moeder, omdat huisbazen steeds vroegen hoe ik dat (alleen) zou kunnen betalen. Ik heb ook een andere culturele achtergrond en als ze mijn hoofd zagen, zeiden ze nog voordat ik binnen was dat ik het niet zou krijgen. Ik heb heel veel ‘neen’ gehoord. Toen ik een huisje vond, was dit absoluut niet in orde. Ik betaalde 800 euro voor een appartement waar het steeds in de 30 graden binnen was. Er liepen verwarminsbuizen onder de vloer en door het appartement, bedoeld om het hele gebouw te verwarmen. We konden er amper slapen, steeds met deuren en ramen open. Ik heb dan echt wel gedreigd met de Huurdersbond, om het pand onbewoonbaar te laten verklaren. Uiteindelijk heeft de huisbaas dan wel een deel laten isoleren, maar dat was niet genoeg. De huisbaas heeft dan mijn contract stopgezet en ik heb dan een ander huisje in Kessel-Lo gevonden. Ik ga nooit vergeten hoe de vorige huurder mij daarbij geholpen heeft, die heeft een goed woordje gedaan bij zijn huisbaas. Die zei “gij lijkt mij een correct iemand”, “ik ga een goed woordje doen”. Echt de juiste moment de juiste persoon tegengekomen. Zo belangrijk dat ge een dak boven uw hoofd hebt, dat ge veiligheid en geborgenheid aan uw kind kunt bieden. Dat is het meeste wat ge uw kind in zo’n situatie kunt aanbieden.