Werk

Ik ben blij dat mannen nu al een tikkeltje vaker ouderschapsverlof opnemen. Maar het blijft een uitzondering en als man is het volgens mij niet evident om die keuze te maken. Van vrouwen wordt het verwacht, bij een man lijkt het enkel acceptabel als hij ouderschapsverlof neemt om zijn huis te verbouwen. Wij hebben best wel discussies gehad daarover. Ik ben dol op mijn kinderen en ben enorm graag bij hen, maar ik krijg mijn werk (dat ik graag doe) niet gedaan als ik continu ouderschapsverlof moet opnemen. Sinds een jaar wisselen we af. Ik een semester op woensdag thuis, dan hij. De taken zijn nu beter verdeeld en ik voel mij een pak minder gestresseerd. En hoewel ik graag bij mijn kinderen ben, merk ik dat ik het meest geniet van de periodes waarin mijn partner ouderschapsverlof neemt. Ik denk dat veel vrouwen daar niet per se behoefte aan voelen omdat ze het nog nooit hebben meegemaakt :-) Het wordt vrouwen gewoon gemaakt om thuis te blijven doordat ze starten met zwangerschapsverlof. Wat goed is, maar de omgekeerde verdeling (man neemt ouderschapsverlof en vrouw werkt voltijds) vergt een heel bewuste keuze nu. Maar als hij ouderschapsverlof neemt, loopt het huishouden even vlot, de kinderen zijn even blij én ik heb tijd om mijn job goed te doen en ben doordat ik me ontspannen voel veel leuker tegen de kinderen. In Nederland worden vaders (via incentives) tegenwoordig veel meer gepusht om ouderschapsverlof op te nemen, en zoiets lijkt me hier ook goed. Nu verlies je gewoon enorm veel loon als je ouderschapsverlof neemt en maatschappelijk gezien valt dat voor mannen helaas nog altijd moeilijker. Terwijl het bij ons zo is dat mijn loon hoger is, dus financieel is het dom van ons als ik veel ouderschapsverlof neem. Maar ik denk oprecht dat als mannen meer zouden gepusht richting ouderschapsverlof, meer moeders zouden beseffen dat dat voor hen echt wel aangenaam is :-)

Mijn partner en ik zijn allebei heel betrokken bij ons gezin en bij onze job. We krijgen hulp van onze ouders als de kinderen ziek zijn en als er iets onverwachts gebeurd (wat heel waardevol is), maar onze ouders halen de kinderen niet wekelijks af aan de schoolpoort of op woensdagnamiddag. We proberen dus onderling de woensdagen te verdelen door periodes van ouderschapsverlof of flexibel werken (wat wij gelukkig wel kunnen) en beurtelings één avond per week de kinderen aan de poort te halen zodat ze niet altijd naar de opvang moeten (wat voor ons gelukkig kan doordat we flexibel onze uren kunnen invullen en vaak thuiswerken). Voor onze kinderen is het fijn op die manier, want één van onze dochters zit vaak als enige meisje van de klas in de naschoolse opvang (de anderen worden bijna altijd opgepikt door ouders of grootouders). Bovendien vraagt het huiswerk vaak onze hulp en als we de kinderen van de opvang halen en ze dan nog moeten eten en huiswerk maken, wordt het heel veel op korte tijd. Dus het lukt ons wel op die manier, om de kinderen een goede balans te geven. Maar wij blijven op die manier natuurlijk wel continu aan het werk. Want 's avonds zetten we ons opnieuw achter ons bureau, wanneer de kinderen in bed liggen. Ik ervaar de periodes waarin ik ouderschapsverlof neem om op woensdagnamiddag thuis te zijn ook als erg stresserend, doordat ik mijn werk veel moeilijker af krijg in minder dagen. Dus ik vind het best wel hectisch allemaal. Maar eigenlijk hebben we geluk, dat we veel zelf kunnen beslissen in onze job en het zo voor onze kinderen aangenaam kunnen maken. Het vergt voor ons soms veel energie, maar we worden wel beloond door de goede band met onze kinderen. Dus wat ik hier vertel is misschien niet iets waarvoor echt een oplossing bestaat. Het is nu eenmaal een extreem drukke periode in een mensenleven :-)