Werk

Ik kon beter ondersteund worden door mijn werkgever en de arbeidsgeneesheer. Als je als moeder meer tijd wil voor je gezin, moet ook je takenpakket mee veranderen.

Ik kom zelf uit een gezin waarbij beide ouders werkten. Ik heb dus zelf vaak in vakantie-en naschoolse opvang gezeten. Als kind begreep ik niet dat anderen ouders hun kind op tijd konden ophalen en de mijne niet. Daarom besloot ik wanneer mijn oudste dochter naar school ging ik 4/5 ging werken en de woensdag thuis ging blijven en met haar naar de bib, spelotheek, … te gaan in de namiddag. Jammer genoeg kreeg ik binnen de werksituatie niet minder werk voorgeschoteld en moest ik hetzelfde blijven en zelfs meer presteren als mijn collega’s die fulltime werkten. Waar sommigen activiteiten moesten voorzien en hulp bieden bij de zorg op afdelingen van 9 of 15 mensen, bleef dit voor mij bij 33 mensen. Ook qua administratie had ik meer dan sommige anderen. Dit werd een getouwtrek tussen werk en privé om beiden te kunnen bolwerken (in mijn pauzes achter avondeten, ‘s avonds wanneer kind in bed administratief werk voor mijn werkgever). Bij maandelijkse gesprekken werd er steeds gekeken of ik wel efficiënt genoeg werkte, voldoende alles inplande,…). Tussen al die stress door gingen mijn partner en ik voor een tweede kindje. 2 miskramen en een ivf traject volgden. Een burn-out lonkt heel vaak om de hoek, maar ik wist er steeds zelf weer uit te kruipen. Mijn huisarts wou me doorverwijzen naar een psycholoog, maar in mijn opzicht lost dit het probleem niet op. Ondertussen ben ik in verplichte werkverwijdering en heb ik al stress om binnen een paar maanden terug op de werkvloer te staan. Ik vind alles aan mijn job heel leuk, maar het is gewoon te veel. Moest ik mijn job moeten opgeven zou ik er kapot van zijn.