Als een kind een diagnose krijgt van een ontwikkelingsstoornis, begeleidt dit gezin dan intensief. Snel handelen zal veel problemen voorkomen, en het is toch het doel dat deze kinderen opgroeien naar volwassen die kunnen instaan voor zichzelf. Hen continu laten vastlopen in hun jeugd, brengt schade toe die uiteindelijk hun functioneren zodanig belemmert dat het de vraag is of uitgroeien tot volledige zelfstandigheid nog mogelijk zal zijn.
Jouw voorstel
- veel te lange wachttijden - veel te snel oordeel als 'ouder' terwijl er wel degelijk iets aan de hand was - loodzware moeizame weg om op school meer ondersteuning te krijgen. Het moet eerst compleet mis lopen, voor de volgende stap kan gezet worden. De pijn die het kind, en daardoor het gezin ondergaat, dat wordt niet gezien. - globale ondersteuning van het gezin na de diagnose ontbreekt. Het is van 'je plan trekken' en zelf op zoek gaan naar ondersteuning.
Jouw verhaal
Toen de zonen respectievelijk 5 en 7 waren liep het volledig mis op school. Beiden kregen ze de diagnose van autisme. Bij de dochter was er ook al snel een vermoeden, maar pas na lang traject, en meerdere 'miskenningen' kreeg ze op haar 10 jaar alsnog de diagnose. Toen liep het al meerdere jaren compleet fout, maar dit werd niet onderkend gezien ze geen officiele diagnose had en ze een kampioen is om het weg te steken op school.