Opgroeien en opvoeden

Scholen in Vlaanderen zijn niet verplicht om passend onderwijs voor hoogbegaafde kinderen te organiseren. Ze mogen veel van overheidswege, maar ze moeten niets. Omdat er geen typologie voor hoogbegaafdheid voorzien is (bv. kinderen met gedragsstoornissen vallen onder Type 3), kunnen scholen ook geen extra middelen krijgen om hoogbegaafde kinderen passend te ondersteunen. Dit leidt tot situaties zoals met ons jongste zoontje, die een halftijdse aan extra input nodig heeft, maar een school die geen tijd en middelen krijgt om deze halftijdse in te vullen - en dan maar de last naar de ouders doorschuift. Daarnaast hebben dergelijke kinderen ook in het dagdagelijkse schoolleven extra ondersteuning nodig. Zo volgt ons zoontje nu de rekenlessen van het vijfde leerjaar terwijl hij volgens zijn biologische leeftijd in het tweede zou moeten zitten. Fijnmotorisch, organisatorisch en op heel wat andere executieve functies loopt hij echter achter op zijn cognitieve leeftijd. Dit betekent dat hij niet snel genoeg schrijft om vijfdeklassers bij te houden, moeite heeft met het correct klaarmaken van zijn boekentas, etc. Ook op die vlakken heeft hij dus extra hulp nodig. Volgens het huidige leersteundecreet zouden kinderen als ons zoontje moeten mee opgenomen worden in het zorgcontinuüm. Alleen ontbreken dan, zoals hiervoor aangegeven, de nodige middelen voor de scholen om dit te doen, zowel als de verplichting om passende leerlijnen uit te werken. Persoonlijk vraag ik me af of het geen efficiëntere besteding van middelen zou zijn om apart onderwijs voor (uitzonderlijk) hoogbegaafde kinderen te organiseren. Zoals ons zoontje zegt: 'Ik zou zo graag in een klas zitten waar iedereen moeilijkere oefeningen maakt.' Hij vindt het niet leuk om het buitenbeentje te zijn, extra aandacht te krijgen en een deel van het sociale leven van de klasgroep te moeten missen. Er zijn dus een heel scala aan sociale problemen die ook zouden aangepakt worden met aparte klassen voor dergelijke kinderen.

Ons jongste zoontje (nu 7) is uitzonderlijk hoogbegaafd. Als ouders hadden we al heel snel door dat hij anders was dan andere kinderen. En ook onze kinderarts heeft toen hij 3 maanden oud was al aangegeven dat ze vermoedde dat hij cognitief veel sneller evolueerde dan leeftijdsgenootjes. Toen hij 3,5 jaar oud was, merkten we dat hij kon lezen en ook zijn ontwikkeling als kleuter verliep anders dan bij andere kinderen. Hoewel de tekenen dus heel duidelijk waren, wou de school geen aanpassingen doorvoeren vooraleer een IQ-test zwart op wit aantoonde dat hij hoogbegaafd is. De vereiste attestering hadden we in handen tegen het einde van de 2de kleuterklas. Maar ook dan werd er onvoldoende voor hem gedaan. Het gevolg was dat hij in de 3de kleuterklas volledig uitviel. Hij gaf over als hij naar school moest, functioneerde niet meer in de klas, was voortdurend misselijk en kon moeilijk eten. De laatste 2,5 maanden van de derde kleuterklas heeft hij omwille van psychische redenen thuisonderwijs gekregen. Bij de overgang naar de lagere school kregen we vanuit zowel de kinderpsychiatrie als Exentra (expertisecentrum rond hoogbegaafdheid), die ons zoontje op dat moment al 1,5 jaar opvolgden, het advies om hem 2 jaar te laten springen. Hij is dus direct van de derde kleuterklas naar het derde leerjaar gegaan. Maar al voor aanvang van zijn lagereschool loopbaan gaf de school aan dat ze het niet zagen zitten om hem fulltime in de klas te hebben. Bovenop de versnelling van 2 jaar, heeft hij immers nog veel extra input nodig. Bijgevolg werden we als ouders gedwongen om hem bovenop de versnelling halftijds thuisonderwijs te geven. Als moeder heb ik professioneel een stap teruggezet en geef ik hem zelf halftijds les. Met zijn oudere broer lopen we momenteel tegen hetzelfde probleem aan: Die is eind dit schooljaar klaar met de wiskunde van het lager, maar nog niet met de lagere school. Tijdens de wiskundeles (periodesysteem op school) zal hij volgend jaar thuis les moeten krijgen.