Bewustmaking rond het aspect van regenbooggezinnen en dat het begrip rond (gender)inclusie voldoende aandacht en ondersteuning krijgt zowel op scholen als bij de gezinnen
Jouw voorstel
In het traject van sociaal onderzoek is er geen enkele vorm van herstel-contact of bespreking geweest tussen de betrokkenen. Er werd alleen achter mijn rug over mij gesproken en geoordeeld, maar van menselijke dialoog was geen sprake. Zelfs niet wanneer ik tot meermaals toe pogingen en uitnodigingen deed tot verbindende communicatie. De strategie van een muur op te bouwen tussen de ouders leek zogezegd de beste strategie hoewel dat niet met mij werd besproken, maar opgelegd. Ik hoop dus vooral dat hulpverleners en magistraten een beter inzicht zullen krijgen bij de thematiek van gender en dat men vooral wilt streven naar dialoog en verzoening om te komen tot verbondenheid. Dit door de thematiek van regenbooggezinnen en gender meer mainstream te maken. Scholen dienen ook hun verantwoordelijkheid op te nemen in het grote inclusieverhaal door meer betrokkenheid en participatie te creëeren. Ook de scholen moeten daarin naast de gezinnen ondersteuningsmogelijkheden krijgen en soms zelfs aangemoedigd worden om deel te nemen aan vormingsaspecten en leren om op een verbindende manier te communiceren.
Jouw verhaal
Als non-binaire ouder die door een gendertransitie is gegaan merk ik de impact dat op ons kerngezin is terechtgekomen. Vandaag maak ik geen deel meer uit van dat gezin. Mijn ouderlijke positie als macht is volledig van mij afgenomen vanwege mijn persoonlijkheid. Desondanks probeer ik naar mijn gezin als de brede samenleving de eenvoudige boodschap mee te geven dat bespreekbaarheid essentieel is om een genuanceerd beeld te vormen van de werkelijkheid. Ik ben niet het oordeel noch de schuld van een fenomeen. Evenzeer zoals vele ouders een liefhebbende ouder voor mijn kinderen. Ik begrijp alleen niet waarom ik dat niet mag delen. Zowel op juridisch als sociaal vlak voel ik me weinig tot niet beschermd of erkend in de persoon dat ik ben. Daarin zou ik graag toch meehelpen aan een genuanceerd mensbeeld en vooral het aspect van verantwoordelijkheid van onze samenleving naar medegedragenheid toe. Ik heb ondertussen al een heel traject afgelegd via de rechtbank (na cassatie hogerberoep) en het instituut voor gelijke rechten van mannen en vrouwen, maar ik heb niet het gevoel gehoord te worden. Laat staan erkend. Helaas ben ik niet de enige non-binaire trans ouder die met dit fenomeen te maken krijgt. Uitsluiting op basis van persoonlijkheid. Zowel de school als de jeugdbeweging van mijn kinderen volgen een afstandsregel in het belang van het kind. Ik begrijp echter niet dat het in het belang van het kind zou zijn om volledig afgescheiden te worden van hun ene ouder omwille diens identiteit..