Zorgen voor direct juiste diagnose zodat kinderen zo vlug mogelijk en zo jong mogelijk ondersteuning krijgen.
Jouw voorstel
Mijn zoon werd een eerste keer onderzocht/getest op de leeftijd van ongeveer 6 jaar. Torn had hij net geen ADHD, net geen ADD, net geen ASS. Hij kwam telkens een puntje of zo te kort om het te hebben. Op 8 jaar kreeg hij in de reva iemand anders om hem op te volgen. Die nieuwe mens nam zijn testen af en dacht met een kind met autisme te maken te hebben en uit zijn dossier bleek van niet. Hij heeft ons gevraagd om mijn zoon opnieuw te mogen testen en nu bleek hij plots van alles te hebben. De eerste testen werden afgenomen door iemand vers van school. Heeft dat er iets mee te maken? Ik weet het niet. toen is er pas hulp opgestart voor mijn zoon.
Jouw verhaal
Mijn zoon heft ASS, ADHD, tics en dyslexie en mijn jongste dochter heeft ADHD en dyslexie. Het heeft lang geduurd voor mijn zoon de juiste diagnose kreeg. Voor mijn jongste dochter heeft het ook lang geduurd en vooral tegen dat we hulp hadden voor haar dyslexie. Ikzelf kreeg de diagnose Asperger op 35 jarige leeftijd (momenteel 46 jaar). Gans mijn leven had ik al problemen waar ik niet wist hoe ze aan te pakken. Enorme faalangst, enorm precies zijn, niet graag verandering en tijd nodig om aan te passen,... . Mijn ouders hebben nooit hulp gezocht, ze vonden dat er niets mis was met mij, zelfs toen ik hen zei dat ik de diagnose asperger had gekregen zeiden ze nog dat ik toen ik klein was net was als elk ander kind. Ik heb in mijn leven al 4 zelfmoordpogingen achter de rug en ik heb een tijd gesukkeld met alcohol. Met die alcohol kon ik dat rad in mijn hoofd even stilleggen, dat rad dat altijd maar blijft malen, piekeren, zorgen maken. Sedert ik de diagnose heb van asperger kan ik een deel van de problemen waar ik me kamp(te) plaatsen. Er bestaat geen mirakel pilletje maar ik hou nu rekening met mijn mogelijkheden. Af en toe moet ik rust inbouwen.