Opgroeien en opvoeden

Nergens kan je terecht - vooral ook 's avonds als je plots raad wil of bevestiging - rond seksuele zaken, morning after pil, hoeveel slaagpercentage bij inname binnen x-aantal uren, alsook effect en nevenwerkingen. Ik heb toen naar de spoeddienst ziekenhuis gebeld om meer info te vragen bij eerstelijnshulp of wat me verder te doen stond. Ik was als mama in paniek die avond toen ik dit te horen kreeg en wou snel info, maar zelfs niet bij een apotheek van wacht kan je niet terecht op dat moment, want dan word je telefonisch eerst omgeleid naar de politie, die jou dan doorschakelt. Dit is niet echt toegankelijk of laagdrempelig vind ik. Gelukkig heeft een arts me gerustgesteld die avond. Er dient meer aandacht ook te worden besteed aan de aanhoudende en steeds groter wordende druk bij jonge kinderen en pubers door de steeds groter wordende druk die ze ervaren door opdrachten op school, door druk door vriendenkring, pubers die op zoek zijn naar hun identiteit. De huidige maatschappij verwacht soms teveel van de jonge kinderen en pubers. Ook sociale media heeft wel voordelen maar ook heel wat nadelen, zaken die ze zien waaraan ze zich dan willen spiegelen (vaak onrealistische dingen). Dergelijke zaken zouden meer besproken moeten worden of aandacht aan besteed.

Opvoeding van een puber van 16 jaar oud wat niet altijd vlotjes verloopt. Sinds 15 jaar is een van de dochters vaak koppig, geen goede raad van de ouders willen aanvaarden, heeft plots zowel hoogtes als laagtes in gemoedstoestand, voelt zich vaak onzeker, angstig door de toevloed aan taken en toetsen op school en werkdruk (ook al wordt die niet opgelegd door de ouders, integendeel, krijgt veel ondersteuning en een minder punt is voor geen ramp). De dochter had eerste seksuele ervaring op 15,5 - wat veel te vroeg is, ondanks dat we als ouder heel open en transparant hebben gecommuniceerd over de risico's van onveilig vrijen enz, boekjes op maat van het kind voorgelezen te hebben. Gelukkig heeft ze de juiste reflex gehad door bij apotheek morning after pil te halen. Als mama heb ik heb ik het soms allemaal niet meer onder controle, en heb geen invloed op haar, wat me zorgen baart, maar ik heb het gevoel dat ik hiervoor nergens terecht kan, dus ga ik zelf bij een psychotherapeut om dit te kunnen ventileren. Vorige week plots vastgesteld bij de dochter dat ze één keer zich had gekrast aan de pols. Ze had dit op een sweet 16-fuif van een andere vriendin gezien dat die dat ook deed, dus probeerde ze dit dan ook even. Voorlopig blijft dit bij één keer zegt ze, maar als je wil praten, dan komt er niet echt veel aan het licht, dan zegt ze steeds, het is oké mama, ik doe dit niet meer hoor. Toch maak ik me zorgen. Wat is het volgende? Drugs? Vapen? We zijn nochtans niet van marginale afkomst, hebben een open communicatie met onze kinderen, zijn bereikbaar en bieden een luisterend oor indien nodig, we zijn allen fatsoenlijk opgevoed, en toch heb ik het gevoel dat je het als ouder op een bepaald moment niet meer in de hand hebt. Zo frustrerend. In die levensfase zou ik het belangrijk vinden mocht er ook ergens een klankbord voor bestaan (telefonisch of fysieke raadpleging) om op zoek te gaan naar mogelijke oplossingen, naar hoe ermee om te gaan, om raad en advies te vragen.