Alle kinderen van alle BO scholen recht geven op gratis vervoer, ongeacht de afstand van hun woonplaats tot aan de school. Waarschijnlijk moeten hier meer bussen voor ingezet worden en zo kan dan het probleem van de lange busritten opgelost worden.
Jouw voorstel
Het busvervoer van en naar het bijzonder onderwijs beter regelen zodat die absurde regeltjes verdwijnen en de kinderen niet meer absurd lang op de bus moeten zitten.
Jouw verhaal
Onze drie kinderen hebben allemaal minstens één leerstoornis, onze middelste heeft daarbovenop nog een TOS. Hun schoolloopbaan liep niet over rozen. Er is heel veel geld gevloeid naar ondersteuning: logo, psycholoog, kiné. Er zijn talloze gesprekken gevoerd met de school, met CLB, met ondersteuningsnetwerk, zorgleerkrachten,... . We kregen ook veel praktische steun van onze ouders. Uiteindelijk hebben er voor gekozen om onze middelste naar het bijzonder onderwijs te laten gaan. Hij startte daar na het 2e leerjaar. Dit was een zeer zware beslissing. Je plukt het kind weg uit zijn vertrouwde omgeving binnen de eigen gemeente en stuurt hem met de bus naar een grote school in een centrumstad. Omdat hij niet in het schoolse kader binnen de eigen gemeente past. Bijkomend probleem was dat we er voor kozen om hem niet naar de dichtsbijzijnde school te laten gaan en hij daardoor niet in aanmerking kwam voor gratis busvervoer. We brachten hem elke ochtend naar een buurdorp waar hij wel op de bus mocht stappen. 5 jaar lang brachten we hem elke ochtend naar de bus, we haalden hem ook daar weer af. Dit had een grote impact op ons gezin. Ikzelf was genoodzaakt om halftijds te werken omdat we hem anders nooit op tijd konden afhalen aan de bushalte. Ik kon mezelf ook niet flexibel opstellen naar mijn werkgever omdat ik dagelijks op hetzelfde tijdstip mijn kind moest afhalen. Buitenschoolse opvang was hier geen optie. Ook voor de andere kinderen binnen het gezin was dit moeilijk, zij moesten op sommige dagen eerder uit de klas gehaald worden omdat ze nog te klein waren om zelfstandig naar huis te gaan en we anders niet op tijd aan de bushalte van de middelste zoon waren. Het ergste aan dit verhaal was het feit dat de bus waar mijn zoon op zat, voorbij ons huis reed. Nadat hij 's avonds van de bus stapte reden we regelmatig achter de bus naar huis. We hebben zo ettelijke nutteloze kilometers gereden en veel tijd verspeeld.