meedenkgesprek ipv probleem-antwoord gesprek
Jouw voorstel
In dit geval denk ik dat ik me beter ondersteund had gevoeld als de ondersteuner met mij had meegedacht. Als zij me had bevraagd, zodat ik hardop kon verwoorden wat ik zag bij mijn zoon en welke zorgen ik had of niet. Nu was haar aanpak meer gericht op een mogelijk probleem (slapen) en oplossingen (haar adviezen).
Jouw verhaal
ik heb een keer een gesprek gevoerd op het consultatiebureau (Nederland) over het slapen van ons eerste kind (toen een baby van ongeveer 3 maanden). Om mij heen werd door anderen (grootouders, kennissen/vrienden) steeds geconstateerd dat mijn kind zo weinig sliep overdag. Zelf had ik niet het idee dat hij eronder leed, zelfs eerder dat hij vrolijk en alert was, maar ik trok me als nieuwe moeder ook de mening van anderen aan. ik vroeg de ondersteuner met me mee te denken over de vraag of het nu eigenlijk iets was waar ik me over druk zou moeten maken. Haar reactie was heel daadkrachtig, maar sloot niet bij mijn vraag aan. Ze vroeg hoeveel hij sliep en gaf met toen een boekje met adviezen. Ik liep weg met het idee dat zij ook vond dat mijn kind meer moest slapen. Mijn man en ik hebben een week of twee ons best gedaan haar adviezen op te volgen, en pas daarna (toen we ondervonden dat onze zoon simpelweg niet meer sliep en nog steeds een vrolijke baby was) hebben we het naast ons neer durven leggen. Wat hielp was ons groeiende vertrouwen door de positieve indruk die we van hem hadden.