Wij hadden dit nodig als gezin: psychologische ondersteuning, goedkope of gratis (nood)kinderopvang. Iemand die kon helpen met papierwerk of die financiële vragen kon oplossen, was ook welkom.

Huisvestiging voorzien van betere kwaliteit. Ons leven zal er op vooruit gaan en ook dat van mijn kinderen.

Specifieke diensten die gezinnen ondersteunen (boodschappen doen, klusjes...) op tijdelijk moeilijke momenten, bv. bij burnout ouder.

een gesprek persoon voor een gezin te helpen sturen kan volgens mij niet onnuttig zijn . Bv hoe je je week schema plant en huis in richt als je verhuist

Hulp in huis betaalbaar maken en deze niet laten afhangen van je inkomen en/of die van de partner. Meer hulp in huis om onder andere het huishouden te doen en kinderen mee naar het school te doen en van school gaan halen.

- 1 aanspreekpunt voor de administratie bij overlijden, die goed op de hoogte is over deze materie - weduwepensioen gelijkstellen voor wettelijk samenwonenden en leeftijdsgrens hiervoor afschaffen. Blijkbaar moesten we maar 1 dag getrouwd zijn en dan telde de periode van wettelijk samenwonen wel mee. Hoe belachelijk is dat. Het is algemeen geweten dat alleenstaande ouders kwetsbaar zijn om in de armoede te belanden. Wanneer je als overlevende partner / ouder achterblijft, heb je niet gekozen voor deze situatie. Wij zijn geen gescheiden koppels. We moeten noodgedwongen alle zorgen op ons nemen en willen er alles aan doen om de impact naar onze kinderen zo klein mogelijk te houden. Dan vind ik dat de maatschappij ons financieel hierin moet kunnen ondersteunen. Wij hebben meer dan 20 jaar allebei netjes onze belastingen betaald. Dan vind ik dat de overheid ons hierin ook moet tegemoet komen. Degene, die hierover de beslissing neemt, zou zelf eens in onze schoenen moeten staan. Bij wettelijk samenwonenden gaan alle gelden van de partner al naar de kinderen. Daarbovenop moeten we het met 1 loon doen, wat ons overkomen is, we hebben dat niet gewild. Wij moeten fulltime voor de kinderen zorgen, er is geen alimentatiegeld dat ons gegeven wordt, ... . Behandel ons dus ook niet zoals gescheiden ouders.

Als een pleegzorger een bijkomende crisisplaats aanbiedt aan een kind in nood, moet dat automatisch aanvaard worden zonder gedoe van de dienst pleegzorg. Die steken al te vaak een stok ik het wiel om de macht naar zich toe te trekken.Er zijn al afspraken maar de pleegzorgdienst houdt zich daar niet aan!

contactpersoon die spontaan optreedt bij ziekenhuisopname alleenstaande ouder voor regeling kinderopvang minderjarigen

Fulltime en 4/5de werken is loodzwaar na het verlies van een kind. Een verdere uitbreiding van het rouwverlof is echt nodig. Rouw en verlies moet ook meer bespreekbaar zijn, zeker ook op de werkvloer. Daarnaast is een uitbreiding van ouderschapsverlof en zorgverlof in het algemeen aangewezen.

Meer betaalbare hulp en meer financiële ondersteuningsmogelijkheden voor mensen met autisme. Mijn aanvraag bij de FOD voor een integratietegemoetkoming wordt telkens afgewezen, terwijl ik toch wel echt hulp nodig heb in het huishouden enzovoort....

Gezinnen kunnen beter ondersteunt worden moest alle info IVM hulp makkelijker bereikbaar zijn.

Meer begrip had mijn burn out op een gegeven kunnen vermijden

Steun aan alle gezinsleden, mijn kinderen hebben hier onder geleden. Ikzelf heb hier onder geleden. Hulp kon alleen als hij zelf hulp wou. Ik voelde mij in de steek gelaten.

Toen de herpesinfectie van mijn dochter werd vastgesteld kreeg ik een telefoontje van de oogarts 's avonds om meer info te geven. Mijn anderstalige man ging met haar naar die 2e afspraak en had dat gevraagd omdat hij wist dat ik dat wou. Dat werd enorm geapprecieerd. Maar eigenlijk hebben wij nood aan meer van die momenten tijdens haar zorgtraject waar we met al onze vragen terecht kunnen zonder dat onze dochtertje van 4 erbij is. We willen ons kunnen focussen en er zeker van zijn dat er geen info verloren gaat. We willen ook vragen kunnen stellen zonder ons zorgen te maken dat mijn kind er stress van zou krijgen. Ook is het opschrijven van alle belangrijkste info uit het gesprek enorm waardevol. Mijn kind is vaak heel wild (door de onrust en ook boosheid omwille van de vervelende gevolgen van haar ziekte) tijdens de afspraak. Het overkomt me meermaals dat ik niet alle info heb onthouden omdat ik ook bezig ben met mijn kind. Het had zelfs zo kunnen zijn dat we er vroeger waren bijgeweest als de huisarts me een duidelijk stappenplan had meegegeven/gemaild. Ik herinner me die afspraak nog maar vaag.

(Zie boven) Als alleenstaande ouder heb je soms het gevoel dat je verdrinkt in paperassen en verantwoordelijkheden. Er is niet altijd een volwassene in de buurt om dagdagelijkse dingen mee te bespreken, je neemt alle beslissingen gewoon zelf. En je betaald alles van 1 enkel inkomen. En dat is zwaar. Mijn voorstel is dat ALLE politici van welke strekking of niveau ook, eens een maandje alleen, zonder partner, gaan leven met hun kinderen. Dan zullen ze snel tot oplossingen komen om het voor alleenstaande ouders wat draaglijker te maken.

Gezinnen met meerdere kinderen financieel ondersteunen zodat dit inkomen gegarandeerd is zolang ze meerdere kinderen ten laste hebben.

Alleenstaande weduwes/weduwnaars zouden een specifiek statuut moeten krijgen, omdat zij meer hulp nodig hebben, maar niet 'het dubbel' krijgen (bij twee ouders 8 maand ipv 4 maand ouderschapsverlof om vakantieperiodes op te vangen.

De weg naar hulp zou niet zo stroef mogen lopen, wachtlijsten, onrealistische voorwaarden .

Geen/beperkt bezoek op de kraamafdeling

Een baby van 4 dagen oud laat je als moeder niet alleen, ook al begreep ik de redenen. Opvang van de ouders kon beter.

Zorg dat de communicatie van ziekenfondsen, vakbonden, overheid e.d. veel menselijker is en zorg dat deze diensten ook bereikbaar zijn zonder afspraak. Zorg dat er contact kan zijn met 'echte' mensen, fysieke medewerkers, die luisteren, uitleg geven en mee zoeken naar een oplossing. Nu kan je vaak geen telefonisch contact hebben of krijg je altijd andere medewerkers die niet rechtstreeks kan mailen en die ook geen antwoord geven op je vraag en moet je weken wachten om via een moeilijk online reserveringssysteem een afspraak te krijgen. Dit is erg demotiverend.

Meer aandacht voor het feit dat niet iedereen op een roze wolk zit na een bevalling en het voor sommige mensen zwaar is.

Meer opvangmogelijkheden. Geen toelatingsexamen meer voor artsen zodat er terug meer huisartsen, kinderpsychiaters etc en dus minder wachtlijsten zijn. Er is ook maar weinig mentale zorg met terugbetaling.