Tegenslag

Toen de herpesinfectie van mijn dochter werd vastgesteld kreeg ik een telefoontje van de oogarts 's avonds om meer info te geven. Mijn anderstalige man ging met haar naar die 2e afspraak en had dat gevraagd omdat hij wist dat ik dat wou. Dat werd enorm geapprecieerd. Maar eigenlijk hebben wij nood aan meer van die momenten tijdens haar zorgtraject waar we met al onze vragen terecht kunnen zonder dat onze dochtertje van 4 erbij is. We willen ons kunnen focussen en er zeker van zijn dat er geen info verloren gaat. We willen ook vragen kunnen stellen zonder ons zorgen te maken dat mijn kind er stress van zou krijgen. Ook is het opschrijven van alle belangrijkste info uit het gesprek enorm waardevol. Mijn kind is vaak heel wild (door de onrust en ook boosheid omwille van de vervelende gevolgen van haar ziekte) tijdens de afspraak. Het overkomt me meermaals dat ik niet alle info heb onthouden omdat ik ook bezig ben met mijn kind. Het had zelfs zo kunnen zijn dat we er vroeger waren bijgeweest als de huisarts me een duidelijk stappenplan had meegegeven/gemaild. Ik herinner me die afspraak nog maar vaag.

Wij, mijn man en ik, hebben door de pandemie met 2 jonge kinderen, de combi werk en geen optie op ouderschapsverlof zulke vermoeidheid opgelopen dat wij, de ouders, nog steeds niet helemaal gerecupereerd zijn, we verloren veel veerkracht. Dat resulteert in paniekaanvallen, minder goede emotieregulatie en veel ruzie tussen ons. Daarnaast kreeg mijn dochter op 3-jarige leeftijd een herpesvirus in haar oog, wat te laat ontdekt werd. Hierdoor is ze slechtziend geworden aan 1 oog. We weten dat het terug kan komen, ook in het andere oog, wat ons angstig maakt, maar we vinden weinig info en weinig communicatiemogelijkheden met de artsen.