Administratieve ondersteuning organiseren vanuit het ziekenfonds voor langdurig zieken (omwille van mentale moeilijkheden). Idealiter fysiek en aan huis. Zo kan vermeden worden dat metale ziektes een langdurig negatief effect hebben op andere vlakken. Bv. een maandelijkse (fysiek) consult aan huis. Samen met de zieke kan de persoon/consultant nagaan of alle administratieve verplichtingen (facturen, belastingen, formaliteiten om recht te hebben op voordelen, ziektebriefjes ...) in orde zijn, zoeken naar de correcte documenten/formulieren en informatie/ondersteuning in het zoeken naar informatie bieden. Dat kan zeer tijdsefficiënt verlopen (1u/mnd?) en staat los van de psychologische opvolging.
Jouw voorstel
De ondersteuning vanuit de ziekenkas voor mensen die mentaal niet op volle kracht functioneren kan veel beter. Enerzijds is er de zeer onpersoonlijke aanpak met standaard mails waaruit je zelf de relevante informatie moet filteren. Anderzijds had ik, misschien onterecht, de foute veronderstelling dat een ziekenkas je ondersteund. Maar het blijft een verzekering en zet blijkbaar vooral in op controle en niet op menselijk ondersteuning. Burnout en depressie is vandaag een even relevante ziekte als een gebroken been of MS. Hiervoor zouden gepaste maatregelen mogelijk moeten zijn. Eenvoudigere regeling zodat therapie kan terugbetaald worden is één ding. Maar ondertussen moet een brein op halve kracht wel nog voor de dagelijkse administratie zorgen (wat bij mij dus niet lukte).
Jouw verhaal
Ik had een knoert van een burnout door de corona-pandemie. (Alleen met twee jonge kinderen (baby en kleuter bij het begin van de lockdown), verhuis en verbouwing alleen moeten doen, geen opvang want contact mocht niet en ondertussen gewoon vrolijk blijven werken op een relatief nieuwe job.) Het was moeilijk om bezig te zijn met de dagelijkse rompslomp én zoeken naar welke valnetten er beschikbaar waren. Een aantal collega's hebben me geholpen met het zoeken van hulp, een drietal vrienden hebben me bijgestaan en ik bleek schatten van buren te hebben op onze nieuwe woonplaats. Terug aan het werk was positief maar ook intensief. In mijn 'herintegratie in het werk' heb ik veel tijd en zéér veel energie gestoken in administratie, mede door de ongewone situatie van deeltijds werken om medische redenen. Ik begreep gewoon niet welke documenten ik moest invullen en naar waar ik ze moest sturen. Laat staan dat ik aanspraak deed op de bestaande valnetten (ook al worden deze toegelicht op een website). Zo is bijvoorbeeld de verstandhouding met mijn huisdokter volledig verziekt (pun intended) doordat ik enkel voor doktersbriefjes een afspraak maakte, waarop mijn dokter terecht aangaf dat hij dat niet zomaar deed. Pas veel later begreep ik dat ik die doktersbriefjes niet eens nodig had voor mijn uitkering. Ik heb meermaals te laat papieren ingediend (of de foute documenten) en was volledig het zicht op mijn financiële situatie kwijt omdat dit gewoon te complex was voor mijn brein om te verwerken. Een jaar later, brein terug redelijk ok, zat ik financieel aan de grond omdat ik achterstallige sociale bijdragen moest inhalen. Waarschijnlijk werd dit wel ooit vermeld, maar mijn brein heeft dat toen dus niet genoteerd, laat staan dat ik geld aan de kant had gehouden om die bijdragen op latere datum te betalen.