Investeren. In onderwijs, in kinderopvang, in jeugdhulp, in ondersteuning. Kinderen zijn onze toekomst, de toekomst van deze maatschappij, maar ze worden precies vooral gezien als een kostenpost waar zoveel mogelijk op bespaard moet worden. Jeugdbewegingen hebben geen degelijke lokalen, scholen hebben plaatstekort, de schoolinfrastructuur is versleten (de colleges van honderen jaren oud), er zit asbest op de daken van onze scholen, er zijn te wienig leerkrachten, er zijn te wienig kinderverzorgers, in de crèches hebben de verzorgers te veel kinderen om fatsoenlijk voor te kunnen zorgen, ... Het is gewoon allemaal kaduuk en onvoldoende. Heel triestig, voor onze hoge belastingsdruk.
Jouw voorstel
De ondersteuning die we als gezin krijgen bij het moeilijke parcours van onze cognitief sterke kinderen. We moeten precies alles zelf uitzoeken, en als we een instantie vinden die ons zou kunnen helpen, is het superduur en/of is er een ontzettend lange wachtlijst. It takes a village to raise a child, maar die village is er gewoon niet.
Jouw verhaal
- Er is overal plaatstekort: in de crèche, voor kampjes, voor scholen, .... Ik begrijp dat niet. Kinderen gaan pas 2,5 jaar nadat ze geboren worden naar de kleuterschool, dat is perfect voorspelbaar. Het middelbaar al helemaal, er is 12 jaar om daarop voor te bereiden, en toch is dat allemaal met op voorhand aanmelden, hopen dat je plaats hebt in een voorkeursschool, ... Idem voor kampjes en speelpleinen. Er is onvoldoende plaats, de websites crashen bij de inschrijvingen, ... - Twee van onze kinderen zijn cognitief heel sterk. Het is echt een waanzinnige zoektoch om daar hulp/ondersteuning voor te vinden. Om nog maar te zwijgen van de prijs voor aangepast aanbod. Echt om mottig van te worden.