Tegenslag

We hebben af en toe beroep kunnen doen op kraamhulp en gezinshulp. Maar een poetshulp/gezinshulp vinden op vaste basis is hier al twee jaar onmogelijk. Het zou fijn zijn mocht er voor jonge gezinnen dit langer kunnen aangeboden worden. Zeker met twee kleine meisjes en een partner in het ziekenhuis zelf aan het werk is dat niet altijd evident geweest.

Bij de geboorte van ons meisjes had één dochtertje onvoldoende ontwikkelde darmen waardoor deze aan elkaar plakten en zij dus geen eten kon binnenhouden. Gelukkig hebben ze dit snel genoeg kunnen vinden en konden we na een kleine week op de neonatologie met beide dochters naar huis. Tijdens hun eerste levensjaar is hun papa opgenomen met een psychiatrische problematiek. Wellicht altijd aanwezig maar onder controle en door de extra stress van een tweeling uitgelokt. Na 4 maand opname is hij terug thuis gekomen maar na een half jaar staat hij opnieuw op de wachtlijst voor een opname op een gespecialiseerde afdeling. Ondertussen ben ik zwanger geweest van ons zoontje waar na een verontrustende echo en daarna genetisch onderzoek bleek dat hij het syndroom van Joubert had. Op dertig weken zwangerschap hebben we deze om medische redenen onderbroken en afscheid moeten nemen van ons klein ventje. Hoewel het de afgelopen 19 maanden een rollercoaster is geweest aan emoties en gebeurtenissen, kan ik alleen maar dankbaar zijn voor de vele hulp en steun die we kregen van familie en vrienden. Dit heeft ons recht gehouden. Op sommige momenten was er ook professionele hulp of ondersteuning die altijd zeer waardevol was. Desondanks moet je vooral zelf stevig in je schoenen staan want anders blijf je niet overeind.