Vergroten kennis en mogelijkheden voor (jonge) kinderen met een (zeer grote) ontwikkelingsvoorsprong ik de reguliere zorgverlening.

Observatie in gezinnen en zien hoe het loopt en actie ondernemen ipv enkel babbelen en luisteren zonder actie

Maatwerk. Wij hebben weinig problemen binnen ons gezin. Toch struikelen wij af en toe nog op bepaalde moeilijkheden/meningsverschillen qua opvoeding. Ik vind het soms moeilijk om voor die 'kleine' problemen toch hulp te zoeken.

Studiebegeleiding zou meer onafhankelijke hulpmiddelen moeten aanbieden: hoe studeren, hoe de beste studiekeuze maken, … Nu wordt het vaak heel eng bekeken (“maak meer oefeningen”, “vaker herhalen”, …) maar dat is vaak eenrichtingsverkeer

Kind met ADHD. Bij specifieke begeleiding werd onmiddelijk medicatie voorgesteld, besproken met behandelende arts en kinderarts om eerst met voedingssupplementen te beginnen en gedurende twee jaar is dit dan toegepast en heeft posifieve effecten en cijfers/ leerstof geeft betere resultaten Na observatieformulier ingevuld door leerkracht is er nieuw gesprk geweest met behandelende arts begeleidingscentrum en is er overgegaan op medicatie om kind meer aandacht te geven tijdens lessen nochtans dat de leerkracht tijdens oudercontact geen problemen heeft aangegeven overs ons kind tijdens de bespreking waarna er op papier toch een tekortkoming van aandacht wordt aangegeven tijdens de lessen en zij heeft aangegeven dat ze hier ons kind beter ging in begelijden en mogelijke hulpmiddelen gebruiken maar deze zijn mijn inziens niet gebruikt geweest want ons kind heeft hier nooit iets over vermeld. Naar mijn inziens wordt er snel naar medicatie overgegaan om zo kinderen kalm te houden en niet veel initiatieven meer dienen genomen te worden. Ben niet zo te vinden voor medicatie en eerder voor alternatieven. Wij dienen ons kind ook steeds bij te sturen zonder dat hij medicatie neemt en dit vergt ook inspanningen van ons als gezin en ga mijn kind geen medicatie geven om hem mak en lam te maken, een kind moet leven en beleven met de beperkingen dat hij heeft en moet kunnen opgroeien zonder medicatie in mate van het mogelijk. Wij volgen de verdre evolutie op met de medicatie dat hij nu neemt en gaan na een bepaalde periode dit verder beoordelen met de behandelende arts van het begeleidingscentrum.

Verlof mogelijkheden beter financieel ondersteunen

Niets. Ouders dragen een grote verantwoordelijkheid om zelf hun leven te organiseren, je hebt veel zelf in de hand. Als alleenstaande ouder zorgde ik dat ik bv. altijd een babysit kon bellen, dus ik kon gaan werken en s'avonds vergaderen. Dit is een visieuze cirkel, als je alles goed regelt kan je gaan werken, heb je een sociaal netwerk en geld, kan je een babysit betalen etc..

1 aanspreekpunt voor gehandicapte kinderen

Persoonlijk erg teleurgesteld onlangs door harde commentaren op leefrapport zoon over conflicten op speelplaats. Onze zoon begon spontaan te Wenen als hij het las en sprak over uitsluiten, niet mogen meedoen, terwijl de feedback van de juf vooral ging over zijn zogenaamde wilde gedrag. Iets waar wij persoonlijk noch in contact met anderen op feestjes kampjes ed hinder van ondervonden. Wij vonden dit zeer onfair. Op het oudercontact gaf juf mee dat ze het zelf niet vaststelde op de speelplaats maar dat de twee andere kinderen (waarvan wij weten dat ze medicatie nemen voor hun gedrag) nadien telkens verhaal kwamen halen. Ze vond dit vervelend maar zou er aan werken. Wij hebben zoon gewoon zelf meteen met lichte aandrang aangeraden om de twee wat links te laten liggen, niet meer vragen om mee te spelen om dan nee als antwoord te krijgen, maar gewoon met andere klasgenoten te spelen. Sindsdien basket en voetbalt hij met de anderen en hij is hier heel blij mee. Maar persoonlijk vind ik de feedback nog steeds onterecht en heeft de juf het probleem van uitsluiten mijn inziens niet aangepakt. Soms heb ik het gevoel dat jonge juffen het moeilijk hebben om enthousiaste jongens goed in te schatten. Voorstel voor oplossing niet meteen, buiten meer mannen in onderwijs, en meer inzicht in jongens, maar ook in hoe en wanneer je ouders feedback geeft. Hoe kinderen leren omgaan met verschillen. Groepen vormen. Verder doet onze zoon al enkele jaren, sinds kort samen met onze dochter, kinderyoga op zondag. Dit vinden wij top. Ze leren emoties beheersen, tot rust komen, reflecteren over zichzelf ( wat kunnen ze goed, doen ze graag, zijn ze trots op, hoe ontspannen ze,…). Dit zou sowieso globaal meer aan bod moeten komen binnen schoolmuren.

Meer bekendheid geven aan lokale initiatieven en mogelijkheden bv activiteiten van huis van het kind

De hulp van de basisschool zelf kon toen beter bij de dochter. Door van school te veranderen is ze helemaal open gebloeid tot wie ze nu is. Ook bij de zoon was dit van belang, doordat bij hem zijn ASS zo laat werd ontdekt, (tussen de 2 de kleuterklas en het 5de leerjaar) hebben we toen ook pas hulp gekregen.

De stap zetten om een babysit te nemen vonden wij heel moeilijk. Nu ze groter zijn lukt dat wel, maar bij kleintjes hebben we dat nooit gedaan. Eventueel een idee om de jongeren van de gezinsbond die babysitten op de één of andere manier dichter bij ouders brengen, zodat de drempel voor ouders kleiner wordt. Want je houdt de kinderen toch graag in hun vertrouwde thuissetting.

Geef heel jonge kinderen de tijd om kind te zijn en help hen vooruit als dit nodig is. Ze zijn niet gebaat met direct een klever van probleemkind. Niet elk kind dat beetje trager is, is persee een probleemkind. Niet elke kind moet naar BO. Het probleem bij ons was de leerares die geen tijd ( goesting) had om mijn dochter extra uitleg en hulp aan te bieden. En dus moest ze weg van de school.

Schoolbegeleiding

Psychologische hulp is soms moeilijk te krijgen. Teveel wachtlijsten

Ju

Mensen met een dringende hulpvraag/zorgbehoefte staan tegenwoordig minstens 1 jaar op een wachtlijst voor ondersteuning dit MOET beter kunnen. Meer investeren in hulpverlening is hierin erg belangrijk.

Meer campagnes daarrond, meer ontmoeting voor ouders rond opvoeding en gezin, zodat het praten erover normaal wordt en de herkenning vergroot.

Mijn zoon werd een eerste keer onderzocht/getest op de leeftijd van ongeveer 6 jaar. Torn had hij net geen ADHD, net geen ADD, net geen ASS. Hij kwam telkens een puntje of zo te kort om het te hebben. Op 8 jaar kreeg hij in de reva iemand anders om hem op te volgen. Die nieuwe mens nam zijn testen af en dacht met een kind met autisme te maken te hebben en uit zijn dossier bleek van niet. Hij heeft ons gevraagd om mijn zoon opnieuw te mogen testen en nu bleek hij plots van alles te hebben. De eerste testen werden afgenomen door iemand vers van school. Heeft dat er iets mee te maken? Ik weet het niet. toen is er pas hulp opgestart voor mijn zoon.

Onze oudste had logopedische ondersteuning nodig. Dit is echter niet evident, overal heb je wachtlijsten. Het is duur en je moet eerst een grote administratieve molen door om recht te hebben op terugbetaling. Maak de administratie voor ondersteuning eenvoudiger en zorg dat het CLB eventueel zelf de testen kan afnemen die nodig zijn.

ouder ziek op vrije dag, geen opvang voor kinderen

Leerkrachten zouden moeten meer inzicht moeten krijgen bij de mogelijke symptomen van allerhande gedragsmoeilijkheden. Vervolgens is een degelijke ondersteuning en opvolging (niet door de leerkrachten zelf) noodzakelijk.

Er wordt te snel gesproken over stoppen met borstvoeding. Terwijl enkel ik (moeder) en mijn kind daarin te beslissen hebben. Werkelijk iedereen heeft er een mening over.